Welkom bij 40 dagen hier&nu, een podcast van Verre Naasten, Lume, LPB Media en Kerkpunt.
Vandaag is het dinsdag 26 maart en dag 36 van de Veertigdagentijd. We staan stil bij de woorden van Jeremia uit Klaagliederen 2:8-15. Rolf koos vers 13 uit om te overdenken:
13 Waarmee zal ik je vergelijken, Jeruzalem, welk voorbeeld kan ik je tonen? Waaraan zal ik je gelijkstellen, vrouwe Sion? Hoe kan ik je troosten? Wijd als de zee gapen je wonden – wie kan je genezen?
Hoe diep kun je als volk van God zakken? Kijk wat er over is van Israël en van het beloofde land! Het land van melk en honing is verwoest en de restanten zijn in handen van vijanden. En dat door eigen schuld, de straf op een ongehoorzaam leven. Kinderen vragen vergeefs bij hun ouders om eten, sommigen sterven in de armen van hun wanhopige moeders. Niemand weet hoe het verder moet. Er is geen leider die opstaat en het volk voorgaat richting de vrijheid. Het enig gezang dat je hoort zijn klaagliederen. Wie haalt ons uit het dal?
Hoe diep kun je als volk zakken? Wie wil in ons land nog God dienen en Hem volgen naar zijn rijk van vrede en recht? De leiders willen ons de weg wijzen naar de ware vrijheid. Maar ze hebben ons valse orakels verkondigd, misleidend. Zij brengen niet de ware vrijheid, ook al staat die pontificaal in hun partijnaam. Het politieke landschap heeft veel weg van een slagveld. Het maatschappelijk ongenoegen wordt steeds groter en niemand weet hoe je de grote problemen aanpakt en het land herstelt. Wie haalt ons uit het dal?
Hoe diep kun je als kerk zakken? De ledenaantallen slinken met het jaar, elke zondag worden namen afgelezen van broeders en zusters die hun heil elders zoeken. Kerkgebouwen sluiten en worden woonhuizen, supermarkten of expositiehallen. De invloed van de kerk op het sociaal en maatschappelijk leven is minimaal. Wie haalt ons uit het dal?
Hoe diep kun je als christen zakken? Van al je goede voornemens God te dienen, komt soms maar weinig terecht. Je weet maar al te best hoe je zelf comfortabel kunt leven en je hebt God daar eigenlijk niet bij nodig. Je kiest je eigen leefregels en negeert Gods onderwijs. De blijde boodschap maakt je nauwelijks meer blij. Je verwachting van het vrederijk staat op een laag pitje. Wie haalt mij uit dit dal?
Wie komt ons redden? Is het die man die daar op een ezeltje de stad binnen hobbelt? Even leek het erop dat Hij het was die op zou staan tegen de Romeinen en de mensen voor zou gaan in de bevrijding van de overheersers. Maar in plaats van de Romeinen te bestrijden trok Hij van leer tegen de kooplieden op het tempelplein en de Schriftgeleerden. Zelfs zijn leerlingen hadden meer van Hem verwacht. Ook zij leefden in de hoop dat Hij het was die Israël zou verlossen. Hun verwachting werd de bodem ingeslagen. Hun hoop vervloog met zijn sterven.
Wat verwacht je van Jezus? Zie je zijn koninkrijk nog komen of zet je je kaarten liever op een andere verlossing? Heb je zelf al een betere oplossing en heb je het vertrouwen op Hem losgelaten? Ja, misschien dat je Hem nog even in reserve houdt, als plan B, want wie weet lukt het toch met Hem. Maar besef je dan wel hoe diep wij in de put zitten, collectief en individueel? Hoe ver wij zijn afgedreven van de weg die God met ons wil gaan? De situatie is echt hopeloos. Er is echt een grote machtige redder nodig om ons uit het diepe dal te halen en die ons de werkelijke vrijheid kan bezorgen.
Eerlijk gezegd zie ik geen mens die dat kan doen.