Welkom bij 40 dagen hier&nu, een podcast van Verre Naasten, Lume, LPB Media en Kerkpunt.
Vandaag is het 22 maart en dag 33 van de Veertigdagentijd. Ook is het wereleldwaterdag. Martha neemt ons mee naar haar vijgenboom. Zal hij blijven bloeien? En wat als hij niet meer bloeit… We lezen delen uit de dagtekst voor vandaag (Jeremia 32)
36a Maar toch – dit zegt de HEER, de God van Israël, over deze stad –
32:39–42 Ik zal hen één van hart en één van zin maken, zodat ze altijd ontzag voor Mij zullen hebben en het hun en hun nageslacht goed zal gaan. 40 Ik zal een eeuwig verbond met hen sluiten, Ik keer mij nooit meer van hen af en zal hen altijd zegenen. Ik zal hen met ontzag voor Mij vervullen, zodat zij zich nooit meer van Mij zullen afkeren. 41 Ik zal er weer vreugde in vinden hen te zegenen en zal hen voorgoed in dit land planten. Met hart en ziel zal Ik dat doen.
In mijn tuin staat een vijgenboom. Gekregen van mijn vader. Een bijbels symbolisch cadeau. Er zijn jaren dat hij volop vrucht draagt, jaren dat het wat minder is en jaren dat er nog geen knop te zien is en ik, kijkend naar de omstandigheden – te droog, te nat, te koud – niet weet of het dat jaar überhaupt wel wat gaat worden. En dan, opeens, vól vrucht, vol belofte. Het herinnert mij steeds aan het ‘en toch’ van geloven. En aan mijn vader. Van hem leerde ik het om te zeggen: …en tóch!
We lopen nu al een aantal weken op met Jeremia. Het gaat maar heen en weer. Van hoop naar wanhoop, van Gods toorn naar Gods liefde. Van klagen naar juichen. Duister en licht, puinhopen en dansen op de puinhopen. God de rug toekeren en weer bekeren, ballingschap en akkers kopen. In de voorafgaande verzen horen we Gods woede. Omdat alle inwoners van Juda en Jeruzalem al het mogelijke kwaad hebben gedaan en God daarmee hebben gekrenkt. En steeds opnieuw klinkt, door Gods woede heen, zijn liefde. Zijn liefde die het eeuwigdurende verbond dat Hij sloot elke keer opnieuw onderstreept.
Is het vandaag anders? Hoe ziet ons leven eruit, onze wereld, Nederland? Welke keuzes maken wij, geleid door de omstandigheden? Zijn wij, christenen, een soort ballingen in deze maatschappij? Waar gastvrijheid niet gerespecteerd lijkt te worden, normen en waarden vervagen en worden aangevallen. De klimaatcrisis. Een puinhoop is het, net als bij Jeremia. De mens maakt er een potje van.
Vandaag is het wereldwaterdag. Alleen al dat er zo’n dag in het leven is geroepen geeft te denken. Het thema dit jaar is: Water voor Vrede. Omdat water conflicten kan veroorzaken (schaarste, ongelijke verdeling & gebruik) maar ook vrede kan creëren. Straks draai je de kraan weer open voor wassen, douchen of dat lekkere kopje koffie of thee om de dag mee te beginnen. Zo gewoon voor ons. Wat als het niet meer zomaar uit de kraan komt? Er zijn, ook hier & nu, veel vormen van ballingschap…
En dan klinkt daar in Jeremia 32 uit Gods eigen mond: ‘Maar tóch!’ Het wonder van de omkeer van Gods hart. ‘Ik zal er weer vreugde in vinden hen te zegenen en zal hen voorgoed in dit land planten’. En we weten dat het nog lang heen en weer blijft gaan. God zal weer zijn woede laten horen, de mensen zullen keer op keer niet luisteren.
Al zou de vijgenboom niet bloeien… Maar tóch, zegt God. Er komt een échte wereldwaterdag. Levend water wast de wereld schoon. Kom, Jezus, kom!
‘But I’m holding on to a hope that won’t fade
Your past will be washed by rivers of grace
He’ll come for the weak and the strong just the same
And all will believe in the power of His name.’
Woorden uit het luisterlied Come Jesus come. Zing en bid je mee?