Welkom bij 40 dagen hier&nu, een podcast van Verre Naasten, Lume, LPB Media en Kerkpunt.
Vandaag is het 18 maart en dag 29 van de Veertigdagentijd. We lezen vandaag uit Jeremia 32:6-15. Een opmerkelijke geschiedenis. Christien vraagt zich af wat die ons nu te zeggen kan hebben.
6 Jeremia zei: ‘De HEER richtte zich tot mij met de woorden: 7 “Chanamel, de zoon van je oom Sallum, is naar je onderweg om je te vragen zijn akker in Anatot van hem te kopen, omdat jij het recht hebt als losser op te treden.” 8 Het gebeurde zoals de HEER had gezegd. Mijn neef Chanamel kwam naar het kwartier van de paleiswacht en vroeg mij: “Koop alsjeblieft mijn akker in Anatot, in het gebied van Benjamin. Jij kunt als losser optreden en de grond in eigendom nemen.” Ik begreep dat dit een opdracht van de HEER was 9-10 en kocht de akker van mijn neef Chanamel uit Anatot. Ik stelde een koopcontract op, verzegelde dat in aanwezigheid van getuigen en betaalde Chanamel zeventien sjekel zilver, die ik afwoog in een weegschaal. 11 Ik gaf zowel het verzegelde contract, waarin de bepalingen en voorwaarden waren vastgelegd, als het open contract 12 aan Baruch, de zoon van Neriam de zoon van Machseja. Dat deed ik ten overstaan van mijn neef Chanamel en de getuigen, die het contract mede hadden ondertekend, en in aanwezigheid van alle Judeeërs die zich in het kwartier van de paleiswacht bevonden. 13 In hun bijzijn gaf ik Baruch de volgende opdracht: 14 Dit zegt de HEER van de hemelse machten, de God van Israël: Stop deze contracten, zowel het gesloten als het open contract, in een kruik; dan blijven ze lange tijd in goede staat. 15 Want dit zegt de HEER van de hemelse machten, de God van Israël: Eens zullen in dit land opnieuw akkers, huizen en wijngaarden worden gekocht.”
Jeremia leeft in een uitzichtloze situatie. Hij zit gevangen. Het land is overspoeld door buitenlandse soldaten waaronder het hele volk lijd. Dan gebeurt er iets opmerkelijks. Jeremia zit niet bij de pakken neer. Hij onderneemt actie, met wat hij doet en zegt. Hij koopt een akker, ondertekent de benodigde contracten en doet in het bijzijn van een heel aantal getuigen bijzondere uitspraken. Lees maar mee in vers 14 en 15. Jeremia heeft twee boodschappen van God door te geven: stop de contracten in een kruik, dan blijven ze lang goed, want: eens zullen er opnieuw akkers, huizen en wijngaarden worden gekocht. Al de mensen die aanwezig zijn, zijn er getuige van.
Oké, stel je voor dat jij een van de mensen zou zijn die bij deze transactie aanwezig zijn. En je zou de woorden horen die Jeremia spreekt, hoe zou dat zijn, voor jou? Bevreemdend? Hoopvol? Volslagen ongeloofwaardig? Nog wat anders?
Wat Jeremia deed en zei was op z’n minst opmerkelijk te noemen. Vanuit een situatie die uitzichtloos leek en vol lijden was, een situatie waar hij en het volk sterk onder gebukt gingen, getuigt hij van de belofte van God: het komt weer goed. Er zullen weer akkers, huizen en wijngaarden worden gekocht in dit land.
Hoe ga jij om met uitzichtloze situaties, situaties waarin wordt geleden? Het kan gaan over ver-van-je-bed-shows, bijvoorbeeld over kinderen in Afrika die niet genoeg te eten krijgen. Je kunt er voor kiezen weg te zappen wanneer er weer zo’n ondervoed kindje op TV voorbij komt. Je kunt geldbedragen doneren of zelf naar Afrika gaan. Er zijn vast nog wel meer varianten.
Maar wat als lijden dichtbij is. Bijvoorbeeld als iemand lijdt van wie jij veel houdt?
Toen mijn moeder terminaal ziek werd en daaronder leed, zag ik mijn familieledenleden daar allemaal op een andere manier mee omgaan. We zochten manieren om te helpen, dichtbij te zijn en afstand te nemen. Mijn moeder was degene die erkende dat ze leed en leerde ons daaraan voorbij kijken. Zij groeide toe, en ik met haar, naar: ja, nu is het naar en moeilijk, verdrietig. Maar het is niet voor altijd. Mijn lijden is straks klaar, ik zie de hemel al opengaan.
Eerst kon ik haar niet bijhouden. Ik wilde niet haar sieraden uitzoeken, dan kwam het nare te dichtbij. Ik wilde op een bepaalde manier wegkijken van haar lijden. Maar haar getuigenis was zo sterk en aanhoudend dat ik kon meegroeien.
Ook heb ik veel geleerd van een van mijn jongens, toen zes jaar oud. Toen ik hem vertelde dat oma erg ziek was en zou gaan sterven zei hij: ik wil een offer brengen zodat God weet dat we verdrietig zijn. Dus we hebben in de tuinhaard een croissantje en een bloem verbrand. Hij liet mij zien en horen dat hij het leed van oma en van ons erkende en uitkeek naar wat God beloofd heeft. Op een indrukwekkende manier voor een jong kind.
Zoals mijn moeder omging met de pijn en het ongemak en daar op den duur letterlijk aan voorbij keek en de hemel zag, was een fantastisch getuigenis. Haar situatie was niet uitzichtloos en daarvan getuigde ze. Iedereen die haar bezocht, ging getroost weg. Je zou kunnen zeggen dat mijn moeder met haar getuigenis een akker kocht en de contracten in een kruik liet stoppen. Ze wist en voelde dat de belofte van God dat lijden tijdelijk is en leven met Hem daarna voor eeuwig fantastisch. En die boodschap gaf ze iedereen mee die aan haar bed zat.
Hoe verdraag jij lijden, verdriet en verlies? Hoe ga jij om met situaties die uitzichtloos lijken? Ga jij met je hoofd onder de dekens liggen? Zet je het op een drinken? Raak je in paniek? Of koop jij dan akkers? Ga je bidden? Ga je hulp zoeken?
Leven met God betekent echt niet altijd dat het makkelijk en fijn is in jouw leven. Leven met God kan ook komen met lijden, verdriet en verlies. Daar heb je mee te dealen. Erken dat het zo is en daarnaast: koop die akker, steek een kaars aan, bid en zoek hulp. En getuig, wanneer je daaraan toe bent.