Bijbelleesrooster 2025
Pluk de dag door vandaag Christus te willen kennen, door de kracht van zijn opstanding te ervaren, door te delen in zijn lijden en aan Hem gelijk te worden in zijn dood, in de hoop ook zelf uit de dood op te staan.
Hoe leren we onze Heer kennen? Door de ervaring van de kracht van Zijn opstanding! Door dagelijks te delen in Zijn lijden en dood, in het perspectief van de dag van ook onze opstanding!
Laat je je wel eens voorstaan op afkomst of prestaties? Misschien niet met woorden, maar ook niet in gedachten …?
‘Veel vinkjes’ zijn toch mooi meegenomen. En een betere beoordeling krijgen dan je collega voelt niet verkeerd …
Paulus herkent dat heel goed (vs. 4-5). Alleen, zegt hij, mijn vermeende plussen worden minnen in het zicht van zijn Heer Christus (vs. 7-8). Waardeloze troep, om weg te gooien als afval.
Ben jij, zijn wij al zover? Kunnen al je prestaties en ambities je gestolen worden, omdat je nu Jezus Christus werkelijk kent?
De psalm van vandaag vormt een grote, dikke streep onder Jesaja 58 van gisteren. Goed, heilzaam leven kan soms lijken op ploegen op rotsen, elke dag weer. Het huilen staat je soms nader dan het lachen; altijd weer die hardheid, dwaasheid, onbarmhartigheid, dat onrecht. Je ontdekt het tot je verbijstering soms ook in jezelf …
Maar scherp je oren! Vanuit alle volken hoor je: De HEER heeft iets groots verricht!
Een regen van zegen – dat zou een korte samenvatting kunnen zijn van dit gedeelte:
“Je zult zijn als een goed bevloeide tuin,
als een bron waarvan het water nooit opdroogt.”
Zo is het dagelijkse leven als het van mijzelf, van mijn ego is bevrijd. Een leven dat zich aan Hem, de Heer, wijdt. En dat dus oog en hart heeft voor iedereen om mij, om ons heen.
Dat gaat lijnrecht in tegen de gure ego-wind van vandaag. Is dat eng? Nee hoor:
“De HEER zal je voortdurend leiden,
je verkwikken in dorre streken,
hij maakt je botten sterk en krachtig.”
Misschien leek het er gisteren op dat carpe diem, het ‘plukken van de dag’, helemaal fout is. Toch kan het juist heel goed!
Vorige week ontdekten we, dat we niet langer voor onszelf leven, maar voor onze Heer en voor elkaar. Elke nieuwe dag zijn er weer nieuwe mogelijkheden om te eten, te drinken en vrolijk te zijn, want (ook) morgen leven we!
Eten, drinken en vrolijk zijn samen met de hongerige, de arme, je medemens.
Niet langer ten koste van. Juist in het Oude Testament, zoals hier in Jesaja, ontdekken we concreet hoe heilzaam dat uitwerkt.
Carpe diem – pluk de dag! Die uitspraak wordt vaak gezien als een oproep om alles uit dit leven te halen. Je leeft maar één keer, laten we eten, drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven wij. En het is nog waar ook, op enig moment zullen wij allen sterven! Alleen, is dat reden voor puur egoïsme?
In deze gelijkenis, inhoudelijk een boordevol verhaal, zie je waar de afwijzing door de knechten en vervolgens zelfs de moord op de zoon op uitloopt: de dood (vs. 16).
Egoïsme neemt leven, ook dat van mijzelf.
In onze samenleving werkt het zo dat we zélf van ons leven een succes moeten maken. Nieuwe kansen? Die moeten we zelf creëren, zelf grijpen. Mislukt het, dan ligt dat aan jezelf. Maar God laat de wereld weten: Ik heb jullie met mij verzoend door mijn Zoon! Daarmee is je leven gegarandeerd een succes!
Hoeven wij dan niets te doen?
Bijna niets, inderdaad. Wat ons wel te doen staat? Dat is God op Zijn Woord geloven.
Zo simpel.
Als de liefde van Christus mij één maakt met Hem, en me daarmee tot een nieuwe schepping maakt, hoef ik er niet over te tobben of het mij wel lukt om werkelijk lief te hebben (en dus weer opnieuw gericht te raken op mezelf …). ‘Dit alles is het werk van God’. We mogen ons helemaal verlaten op Hem, Die ons door Christus met zich heeft verzoend!
Mensen lukt dat niet: ik kan alleen mezelf met jou verzoenen, maar jou niet met mij. Maar God kan dat wel, Hij verzoent ons met zichzelf! Ontdek hoe onze onmacht hier het loodje legt.
Als de liefde van Christus – bewezen op Golgotha – mij motiveert, heeft dat heel concrete gevolgen voor hoe ik mijn dagelijkse leven leef.
Als zijn liefde mijn brandstof is, dan verspreid ik zijn warmte.
Dat merk ik aan mezelf, dat merken anderen aan mij. Ik heb geen behoefte meer om iemand naast mijn meetlat te leggen.
Of mijzelf ten opzichte van de ander te positioneren, als was hij/zij mijn concurrent. Ik ben niet langer de maatstaf, de hartslag van onze Heer bepaalt de sfeer.
De liefde van Christus biedt niet zomaar nieuwe kansen, die bepaalt ons leven. Die bepaalt ieders leven.
Eén mens is voor alle mensen gestorven. Met dit effect: daardoor zijn alle mensen gestorven.
???
Ja, inderdaad. Want Christus heeft ons dodelijke bestaan meegenomen in zijn dood. Met deze bedoeling: dat ieder mens niet langer leeft voor zichzelf, maar voor Hem!
Mensen, als we dit allemaal eens door kregen! Een einde aan alle egoïsme en individualisme. Leven voor Hem, niet langer tegen elkaar, maar vóór elkaar!