Vandaag is het dinsdag 15 april en dag 36 van de Veertigdagentijd. Iets opgeven is altijd lastig, zegt Rolf van LPB media. Waar wij dat soms met plezier doen omdat er iets mooiers voor in de plaats komt, lag dat voor Jezus anders…
We lezen Johannes 12:23-25.
23 Jezus zei: ‘De tijd is gekomen dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven. 24 Werkelijk, Ik verzeker u, als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft brengt hij veel vruchten voort. 25 Wie zich aan zijn leven vastklampt, verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven loslaat, behoudt het voor het eeuwige leven.
Wij wonen momenteel in een stacaravan. Het is aanpassen qua ruimte, licht en prijs. Maar we doen het vrijwillig. Waarom? We hebben ons eigen huis verkocht. We laten een nieuw huis bouwen en tot het klaar is behelpen we ons in deze kleine accommodatie. Maar we doen het met plezier want de bouw van ons nieuwe huis vordert gestaag. We zien ernaar uit dat we daar over een paar maanden kunnen gaan wonen. Dat vooruitzicht verzacht ons ‘lijden’. We investeren als het ware in onze toekomst.
Iets opgeven is altijd lastig. Maar het wordt een stuk draaglijker als je er iets mooiers voor terugkrijgt. Een prachtig huis, een mooie baan of een gelukkig en gezond gezin geef je niet zomaar vrijwillig op zonder te weten wat en of je er iets voor terug krijgt. Je zou wel gek zijn. Tenzij er een hoger doel is dan jouw geluk hier en nu. Dan geef je je goedbetaalde baan op om je belangeloos in te zetten voor je medemens. Of je ruilt je riante woning in voor een kleiner huis zodat dat dakloze gezin een veilige woonplek heeft. Zo eenvoudig en vanzelfsprekend als het nu klinkt, zo moeilijk is het in werkelijkheid. En helemaal als je je eigen kinderen zou moeten opgeven of je partner loslaten. Ondenkbaar. Dat doet niemand.
En toch …
Jezus had een prachtige woonplek. Mooier dan je hier op aarde ooit zal vinden. Een betere woonplaats dan de hemel kun je niet voorstellen. Hij was gelukkig in de drie-eenheid met zijn Vader en de Geest. En toch heeft Hij dat allemaal opgegeven. Hij verliet het hemels vaderhuis en ging leven als een gewoon schepsel met alle ellende van dien. Hij leed, had honger en dorst, had pijn en verdriet, zorgen en angsten. Waarom deed Hij dat? Waarom ging Hij vrijwillig een grote stap achteruit? Hij had maar één motief: liefde. God had ons zo lief dat Hij zijn enige Zoon overgaf aan smaad en hoon. Ja, toen wij nog zondaars waren toen wij ons van Hem afkeerden, Hem negeerden en verraadden, hield Hij vol en ging de marteldood in. Hij stierf als een misdadiger. Die geweldige stap achteruit zette Hij om ons te redden en om voor ons een nieuwe woonplek te kunnen creëren.
Hij zorgde ervoor dat wij straks kunnen wonen in het huis van Vader waar Hij voor ieder een prachtige plek heeft klaarstaan.
Eerst achteruit en dan vooruit. Eerst in de donkere aarde om later te leven in het licht. Dat heet genade, dat is liefde. Duizend, duizend maal o Heer zij u daarvoor dank en eer.
Podcast: Play in new window | Download