Vandaag is het 12 april en dag 34 van de veertigdagentijd. Angelique, betrokken bij Lume, deelt met ons een ervaring die voor haar van levensbelang is geweest en nog steeds is.
De bijbeltekst van vandaag is Filippenzen 3:12-14:
Niet dat ik al zover ben en mijn doel al heb bereikt, volmaakt ben. Maar ik doe mijn uiterste best, in de hoop te kunnen grijpen waarvoor Christus Jezus mij gegrepen heeft. Broeders en zusters, ik beeld me niet in dat ik het al heb bereikt, maar één ding is zeker: ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt. Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waartoe God in Christus Jezus mij roept.
Dinsdag 12 mei 2020 (te midden van de COVID-periode) was een dag waarop mijn leven drastisch veranderde. Ik kreeg die dag een beroerte! Dat betekende een spoedopname in het ziekenhuis en twee dagen op de Intensive Care. Ik had een bloedprop ter grootte van een tennisbal. Het is een wonder dat ik nog in leven was, zeiden de artsen. Mijn ledematen vielen uit, ik had geen gevoel meer aan mijn rechterzijde, mijn linkerzijde was verzwakt. Een constante helse hoofdpijn! In één klap voelde ik mij onvolmaakt, gebroken. 38 jaar en dit overkomt me, ik moest gewassen worden, kon niets voor mezelf doen. Na twee weken ben ik ontslagen uit het ziekenhuis. Ik was blij maar besefte wat mij te wachten stond: het revalidatieproces. En dat was heel zwaar, fysiek, mentaal en geestelijk.
Filippenzen 3:12-14 laat mij denken aan mijn revalidatieproces. Voor en tijdens het proces moest ik:
- mijn onvolmaaktheid en gebrokenheid accepteren: Zelfs Paulus erkent dat hij nog niet volmaakt is, maar dat hij voortdurend streeft naar groei (vers 12-13). De beroerte herinnerde mij eraan dat het leven vol uitdagingen en onvolmaaktheden zit. Het accepteren van deze onvolmaaktheden en het blijven streven naar verbetering, zowel fysiek, mentaal als geestelijk, werd voor mij een krachtig uitgangspunt. Niet door eigen kracht maar door Christus.
- Ook moest ik het verleden loslaten: Paulus spreekt over het achter zich laten van wat voorbij is en zich uitstrekken naar wat voor hem ligt (vers 14). Na zo’n levensveranderende gebeurtenis moest ik het verleden loslaten, het hoe en waarom inclusief schuldgevoelens of spijt, en me concentreren op herstel en de toekomst. Ik moest nieuwe doelen stellen en veranderingen aanbrengen in mijn leven.
- Ik moest vastberadenheid en doorzettingsvermogen tonen in mijn revalidatieproces en herstel: Dit hielp mij om, vastberaden als Paulus, mijn doel te bereiken. Dat was herstel zodat ik weer kon deelnemen aan het werk in Gods Koninkrijk! Net zoals Paulus zijn leven richt op zijn relatie met Christus, blies ik ook mijn relatie met Christus nieuw leven in! Wat ik vanaf toen deed, werd mijn motto: Pluk de dag!
Net zoals Paulus zijn leven richt op zijn relatie met Christus, kun je om zingeving en doelgerichtheid te vinden in je dagelijks leven, je richten op Christus als je hoogste doel. Wat er ook gebeurt, hoe onvolmaakt jij je ook voelt, laat je motto vanaf nu zijn: Carpe Diem! Wat betekent: Pluk de dag!
Podcast: Play in new window | Download