Vandaag is het 10 april en dag 32 van de Veertigdagentijd. Wouter, verbonden aan Verre Naasten, heeft in zijn gezin een belangrijke taak die hem steeds doet denken aan Paulus en vooral aan Jezus.
Het bijbelgedeelte van vandaag is Filippenzen 3:7-9.
Maar wat voor mij winst was, ben ik omwille van Christus als verlies gaan beschouwen. Sterker nog, alles beschouw ik als verlies, want alles wordt overtroffen door het kennen van Christus Jezus, mijn Heer, omwille van wie ik alles heb prijsgegeven. In mijn ogen is het waardeloze troep, want ik wil Christus winnen en één met Hem zijn – niet dankzij mijn eigen rechtvaardigheid door het naleven van de wet, maar dankzij de rechtvaardigheid die er is door het geloof in Christus en die God toerekent op grond van geloof.
Wij hebben thuis een gezin met opgroeiende kinderen. Je kunt je voorstellen dat er dan altijd wel wat te doen is. De kinderen moeten naar school, voetbaltraining of de mentorgroep van de kerk. Daarnaast moet er natuurlijk gewerkt worden, schoongemaakt, boodschappen gedaan, wassen gedraaid, enzovoorts. Mijn vrouw en ik proberen de taken zo goed mogelijk te verdelen. Eén van mijn taken is het aan de weg zetten van de afvalcontainers.
Elke keer als ik met één van de containers langs ons huis naar de weg sjouw, valt het me op hoeveel afval we als gezin produceren. Vooral de berg plastic die in de kliko belandt, is echt om je voor te schamen. En het lukt ons nauwelijks om de hoeveelheid afval terug te brengen. Bijna alle producten in de supermarkt zijn in plastic verpakt. Wat een verspilling. Ik moet dan altijd aan deze woorden van Paulus denken: ‘In mijn ogen is het waardeloze troep.’ (Fil. 3:8)
Paulus gebruikt best een stevige uitdrukking in het Grieks. Je kunt het vertalen met ‘rotzooi’. Vuilnis. Troep. Weg ermee! Hij heeft het dan niet over ons huisvuil, maar over iets heel waardevols in de Joodse traditie: het streven naar een vroom leven. Leven zoals God het graag ziet. Volgens de leer van de Farizeeën. Hoe mooi is dat! Maar…er zat veel hoogmoed en trots bij, weet Paulus. Hij vertelt dat hij op eigen kracht probeerde te leven. Was alleen maar gefocust op zijn eigen prestaties. Tot hij Christus leerde kennen!
Paulus ontdekte dat hij totaal verkeerd bezig was, net als ieder ander. Hij deed zó zijn best om voor God te leven, dat hij het allerbelangrijkste vergat: op God vertrouwen als een kind. God zélf zijn werk laten doen in je leven. Paulus besefte dat zijn trots hem in de weg zat. Om écht de volmaaktheid te bereiken. Zijn trots was zijn zonde. Maar hoe groot is Gods liefde: toch ben je al perfect in Gods ogen. Niet door wat jij doet, maar door wat Jezus voor jou heeft gedaan. Dankzij Jezus’ offer ís het al goed. Je hoeft dus niets meer te bereiken.
Toen Paulus dát inzag, konden alle vroegere prestaties regelrecht de prullenbak in. Hij zegt: ‘Wat voor mij winst was, ben ik omwille van Christus als verlies gaan beschouwen.’ Weg ermee! Want Jezus biedt iets veel beters: een transformatie van binnenuit. Een complete make-over. Niet op eigen kracht, maar door de kracht van de Geest!
Probeer de volgende keer als je iets weggooit eens aan deze woorden van Paulus te denken. Ook jouw trots en hoogmoed, jouw successen en prestaties, jouw pogingen om zónder God iets te bereiken, mogen de prullenbak in. Daardoor ruim je je leven op. En creëer je ruimte voor de heilige Geest. Die iets in jou doet waar je éérst alleen maar van droomde: dat je steeds meer op Jezus gaat lijken.
Podcast: Play in new window | Download