Vandaag is het 4 april en dag 27 van de veertigdagentijd. Waar ga je heen op vakantie? In deze tijd van het jaar begint deze vraag al weer af en toe langs te komen. Voor Jenne, verbonden aan Kerkpunt, is dat al heel lang geen vraag meer.
Mijn vrouw en ik werken al jarenlang mee met kerk- en recreatiewerk in Luxemburg bij de Grote Witte Tent. En daar gaan we dus ook altijd heen. Regelmatig krijgen we de vraag waarom we steeds weer naar dezelfde bestemming gaan en niet voor wat afwisseling kiezen in onze vakantiekeuze. En waarom we hard aan het werk zijn in onze vakantie. Dat is toch niet relaxed? Het antwoord op deze vragen heeft alles te maken met de tekst van vandaag 2 Korintiërs 5:18.
We lezen daar: Dit alles is het werk van God. Hij heeft ons door Christus met zich verzoend en ons de taak gegeven dat bekend te maken.
Het ‘dit alles’ uit deze tekst slaat op het nieuwe leven dat je krijgt als je voor Christus kiest. In de podcast van de vorige dagen kon je daar meer over horen. In het vers van vandaag voegt Paulus er nog een dimensie aan toe: God. God heeft het door Jezus weer goed gemaakt tussen Hem en ons en daar komt een opdracht uit: vertel overal over het verzoeningswerk van Jezus.
Deze tekst goed begrijpen begint denk ik met tot je door te laten dringen hoe bijzonder dat verzoeningswerk van Jezus eigenlijk is. Want soms denk ik dat kerkmensen die al hun hele leven in de kerk komen het misschien al wel te veel gehoord hebben: Jezus is aan het kruis gestorven voor onze zonden. Als je dit honderd keer hoort loop je het risico dat de bijzonderheid er een beetje van afgaat. Maar als je onder de indruk komt van wat Jezus ook voor jou heeft overgehad dan loop je ook risico, een opmerkelijk risico, dat er iets anders ontstaat: innerlijke motivatie. Hoe meer ik onder de indruk ben van hoeveel God van mij houdt en wat Jezus voor mij heeft gedaan, hoe meer ik dat ook anderen gun. En dat gun ik ze óók in hun vakantie!
Maar in je vakantie mag je toch uitrusten en relaxen? Zeker. Maar Gods liefde uitdelen is eigenlijk best relaxed. Je hoeft namelijk alleen maar door te geven. God en zijn Geest doen de rest. Je krijgt de verantwoordelijkheid voor het zaaien, niet voor de opbrengst.
Elk jaar als ik in Luxemburg over de camping loop en al die verschillende mensen zie dan bid ik dat ik dat onderscheid helder mag houden: geen targets, wel een opdracht. Geen deadlines, wel liefde uitdelen. Door dat scherp te houden én er gewoon te zijn krijgen mijn vrouw en ik ook regelmatig de vraag: ‘Wwaarom doen jullie dit eigenlijk?’ Dan kun je iets delen van je motivatie en je christen-zijn. En soms kun je zeggen dat je hun dat ook gunt. Daarna moet je je gesprekspartners altijd weer loslaten en kun je alleen maar bidden dat de Geest de rest doet. Want het is Zijn werk. Eigenlijk dat vind ik dat toch wel heel relaxed!
Podcast: Play in new window | Download