Vandaag is het woensdag 5 maart en de eerste dag van de vastentijd, ook wel de Veertigdagentijd genoemd. Is vasten een straf? Wat betekent het dat de dag van de Heer nabij is? Wat doet die dag met jou en mij? Met Albert, van Kerkpunt, staan we stil bij Joël 2:1 en 12
“Blaas de ramshoorn op de Sion, blaas alarm op mijn heilige berg, laten de inwoners van het land beven: de dag van de HEER komt. Hij is nabij! Nu dan, – spreekt de Heer -, keer terug tot Mij met heel je hart, door te vasten, te treuren en te rouwen.”
De wekker gaat. Het is tijd om op te staan. De dag begint. Het voelt bijna wreed, je zou je het liefst nog even lekker omdraaien. Het kan niet, de nieuwe dag wacht op je. Je wordt verwacht op school of op je werk. En ook als dat er niet is, het is ook voor jezelf goed om op te staan en invulling te geven aan de dag. Als je eenmaal op gang bent, dan gaat het ook wel weer. Maar dat momentje waarop de wekker gaat…
‘Blaas de ramshoorn op de Sion, blaas alarm op mijn heilige berg, de dag van de Heer komt! Hij is nabij!’ Ruw wekt de profeet Joël de mensen uit hun geestelijke slaap. De wekker gaat, de tijd waarin het leven gewoon maar lekker voortkabbelt is voorbij. Aan staan! Scherp zijn! Nu komt het erop aan.
Loom ligt die lekkere deken van het leven in een westerse samenleving over mij heen. Natuurlijk, ik weet wel van de problemen in de wereld: het klimaat, polarisatie in ons land, eenzame jongeren die het niet meer zien zitten. Maar mijn leven gaat wel door. Ik draai me het liefst nog een keer om. Maar de wekker gaat. De nieuwe dag begint, de dag van de Heer.
Hoe gooi ik die deken van me af? Een van de manieren om dat te doen is door te vasten. De veertigdagentijd is daar bij uitstek de tijd voor. En er is misschien wel meer reden voor dan ooit. Het is goed voor mij om die lome deken van welvaart van me af te gooien. Welvaart werkt verdovend. Eten en lekkers zijn er altijd. Lege momenten vul ik op mijn smartphone. Ondertussen sukkel ik in slaap, en mijn bed voelt comfortabel. Vasten is niet perse bedoeld als straf. Je ziet af van bepaalde genoegens, om ruimte te maken. Je maakt ruimte in je lichaam en geest voor nieuwe ervaringen. Wat wil God je zeggen? Wat legt Hij op je weg? Vasten is: al je zintuigen open zetten, te zien wat er te zien is, de geluiden te horen, de geuren te ruiken, de wind langs je lijf te voelen. Het echt te proeven als ik liefde ontvang van de mensen om me heen. Wat zie ik in Gods wereld op me afkomen? Valt mijn oog op iets goeds? Ik wil het zien en echt proeven! Zie ik onrecht om me heen? Ik wil me kwaad maken! Zie ik verdriet en pijn? Ik wil niet wegkijken, maar mee-voelen, mee-dragen. En ik besef: Wat lukt dit me vaak niet. Te vaak zit mijn hoofd vol met de dingen van mijn eigen dagelijkse leven. Tegelijk, als vasten betekent: ruimte scheppen, ruimte voor het nieuwe dat van God komt, dan is het ook terugkeren naar de Here God en zijn werk.
Hoe gooi ik die deken van me af? Door op te staan. Het voelt even moeilijk, dat moment waarop de wekker gaat. Maar tegelijk: het zou zonde zijn als ik zou blijven liggen. Wat zou ik wel niet missen! De nieuwe dag begint, de dag van de Heer. Ik wrijf mijn ogen uit, het koude water over mijn gezicht. De dag van de Heer, een nieuwe dag! Wat zal die brengen?
Podcast: Play in new window | Download