Vandaag is het 19 februari, dag 5 van de vastentijd. Christien vraagt zich af hoe je het voor elkaar krijgt een overweldigende taak aan te gaan. In Genesis 6:9-22 lezen we over Noach’s roeping.
In Genesis 6 vers 9 lezen we dat Noach leefde in diepe verbondenheid met God. God geeft hem een vreemde opdracht, en dan lezen we in vers 22 dat Noach alles deed zoals God het hem had opgedragen. Maar God had Noach een ongelooflijk grote, veelomvattende en ronduit absurde opdracht gegeven! En toch: zonder aarzelen pakt Noach zijn gereedschap en gaat aan de slag.
Is verbinding met God genoeg om iets te doen wat helemaal buiten je comfortzone ligt?
Hou zouden jij en ik hebben gereageerd op de opdracht van God? Ik ben bepaald geen Noach. Allereerst valt er nog wel het een en ander te verbeteren aan mijn verbondenheid met God. Daarnaast ga ik niet zo goed op grote, rare en veelomvattende opdrachten. Dan is mijn eerste neiging om nee te zeggen en weg te lopen. En ten slotte ontbreekt het me nogal eens aan discipline en doorzettingsvermogen om een grote klus tot een goed einde te brengen.
Dus, wat kunnen jij en ik leren van deze bijbelpassage?
Uitgaande van de twee verzen die ik heb aangehaald haal ik er drie boodschappen uit.
Als eerste boodschap: leven in verbondenheid met God. Dat maakt het leven, volgens mij, nogal de moeite waard. Daarom ik vraag mezelf zo nu en dan af: hoe staat het daarmee in mijn leven? Hoe zoek ik naar verbinding met God en de mensen om mij heen? Hoe ziet dat eruit? En wat vind ik daarvan? En welke conclusies verbind ik daaraan? Moeten er dingen anders, of beter?
De tweede boodschap die ik eruit haal is: Welke taken heb ik van God gekregen om te volbrengen? In verbondenheid met Hem. En dan zoom ik in op grote, overweldigende taken. Want volgens mij kan de stoep voor mijn huis vegen ook een taak zijn die ik heb gekregen.
Mijn man en ik hebben drie jongens van God gekregen. Het is me nogal een opdracht om hen bij God groot te brengen! Eentje die niet te overzien is, die overweldigend groot is en die trouw en discipline en doorzettingsvermogen vraagt. En liefde en verbondenheid! Met God, met mijn man en met mijn kinderen. Dan kom ik een heel eind met deze opdracht. Ook als de rollen behang niet aan te slepen zijn om daar mijn kinderen achter te plakken. Ik heb me aan mijn kinderen en aan mijn taak van God verbonden, met liefde.
De derde en meest belangrijke boodschap die ik uit de twee verzen haal is liefde voor God en daardoor liefde voor mensen om mij heen. Zonder liefde als motief verbind ik mij niet aan mensen en taken. Zonder liefde hou ik het niet vol. Liefde is de basis en de motor om dingen te doen, ook als ze even niet zo leuk zijn.
God heeft ons, in zijn liefde, mensen om ons heen en taken om uit te voeren gegeven. Om te leven tot zijn eer en om meer en meer te worden zoals we bedoeld zijn. Ik hou ervan.