Zonde en gebrokenheid maken onderdeel uit van mijn dagelijkse leven als met God verzoend mens. Want het trekt me niet bij Hem vandaan, maar drijft me naar Hem toe. Angelique, verbonden aan Lume, getuigt hiervan.
We lezen Romeinen 5:6-11
Toen wij nog hulpeloos waren is Christus immers voor ons, die op dat moment nog schuldig waren, gestorven. Er is bijna niemand die voor een rechtvaardig mens wil sterven; slechts een enkeling durft voor een goed mens zijn leven te geven. Maar God bewijst ons zijn liefde,door dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. Des te zekerder is het dus dat wij, nu we door zijn dood zijn vrijgesproken, dankzij Hem gered zullen worden en niet veroordeeld. Werden we in de tijd dat wij nog Gods vijanden waren al met Hem verzoend door de dood van zijn Zoon, des te zekerder is het dat wij nu,nu we met Hem zijn verzoend, gered zullen worden door diens leven. En meer nog, we mogen ons hierbij laten voorstaan op God, dankzij onze Heer Jezus Christus, door wie wij nu al met God zijn verzoend.
Toen ik dit Bijbelgedeelte las, bracht het mij terug naar de Hof van Eden. Je zult je wellicht afvragen, wat heeft deze hof te maken met Romeinen 5:6-11? In de Hof van Eden deed de zonde zijn intrede door de ongehoorzaamheid van Adam en Eva. Daardoor onstond er een scheiding tussen God en mens. De relatie was verbroken. Vanaf die dag aan werd de mensheid (jij en ik )in zonde geboren. We waren vijanden van God.
Ik heb een christelijke opvoeding genoten. Ik deed mee met alles. Ik ging plichtsgetrouw met mijn ouders naar de kerk en deed mee met alle activiteiten. Het werd een routine, een viciueze cirkel. Als 15-jarig meisje stelde ik mijzelf de vraag: wordt dit nog wat ? Is dít het leven nu? Als jeugdige voelde ik me verloren, leeg en zwak van binnen. Ik hoorde verhalen en preken over de liefde van God. Mijn ouders zeiden vaak: ‘Jij moet de Here voor jezelf dienen, dan ga je die echte liefde ervaren.’ Ik snapte het niet en dat maakte mij als jong meisje wanhopig. Heb jij je ooit zo gevoeld? Op mijn 16e kreeg ik een persoonlijke aanraking met de Heer bij het horen van het lied Amazing Grace! Ik begreep het en ervoer die liefde! Ik besefte dat ik geen persoonlijke relatie had met God. Nu ben ik geen vijand meer maar zijn kind! Ik heb hoop!
In het bijbelgedeelte van vandaag geeft Paulus vier redenen waarom we geborgen zijn door Gods liefde:
De timing van Gods liefde: Terwijl we zwak, zondaars en vijanden waren, koos God ervoor om ons lief te hebben. Ik moest denken aan mensen die al langere tijd samenzijn. Dan ga je elkaars verborgen gebreken zien en ervaren. Dan wordt het spannend. Maar God kende vooraf onze tekortkomingen en Hij koos ervoor ons lief te hebben met al ons lek en gebrek.
Demonstratie van Gods liefde: Ik las een verhaal waar een vader zijn dochters redde uit een brandende woning maar zelf aan de brandwonden stierf. Ook Paulus beschrijft hier een dergelijke liefde. Maar hij beschrijft ook de goddelijke liefde: God bewijst ons zijn liefde, doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. Gods liefde is onvergelijkbaar.
Verlossing door Gods liefde: wij zijn vrijgesproken, gerechtvaardigd door zijn bloed. Om zondaars te verlossen gaf Jezus vrijwillig Zijn leven. Jezus sprak eerder (Joh. 10:18a): ‘Niemand neemt mijn leven, Ik geef het zelf. Ik heb de macht om het te geven en om het weer terug te nemen.’ Dit vers vind ik nog steeds indrukwekkend. We leven verzoend met God. We zijn weer één met Hem.
Blijdschap over Gods liefde: Laten we daarom in een wereld van constante drukte pauzeren en nadenken over het immense offer van Jezus voor onze redding. Wat een heerlijke liefde! Omarm deze waarheid en ontsteek een vuur van blijdschap in jezelf!
Als je deze vraag ‘Wordt dit leven nog wat?’ aan jezelf voorlegt, denk dan aan het offer dat verzoening bracht tussen God en jou. Er is hoop!
Podcast: Play in new window | Download