Vandaag is het 29 maart en dag 22 van de Veertigdagentijd. Samer, betrokken bij Verre Naasten, verwoordt iets over zonde en de liefde van Christus voor ons. We lezen hierbij Lucas 13, de verzen 1-5
Er waren op dat moment ook enkele mensen aanwezig die Hem vertelden over de Galileeërs van wie Pilatus het bloed vermengd had met dat van hun offerdieren. Hij zei tegen hen: ‘Denken jullie dat die Galileeërs grotere zondaars waren dan alle andere Galileeërs, omdat ze dat lot ondergaan hebben? Zeker niet, zeg Ik jullie, maar als jullie niet tot inkeer komen, zul je allemaal op dezelfde wijze omkomen. Of die achttien die stierven doordat de Siloamtoren op hen viel – denken jullie dat zij schuldiger waren dan alle andere mensen die in Jeruzalem wonen? Zeker niet, zeg Ik jullie, maar als jullie niet tot inkeer komen, zul je allemaal net zo sterven als zij.’
Hoe zou jij je voelen als je met zo’n verhaal bij Christus komt en dan zo’n reactie van Hem hoort? Wat een heftige reactie van Christus op een verschrikkelijke gebeurtenis die met Hem wordt gedeeld. Wat hadden de vertellers verwacht van Christus? Misschien dat Hij medelijden zou tonen met de slachtoffers. Of misschien een oordeel uiten over de dictator Pilatus.
Als we zoiets op het journaal zien of horen, dan vormen we ons snel een beeld van de dader en wie het is of zou kunnen zijn, onze gedachten gaan meteen uit naar de slachtoffers en hoeveel er zijn omgekomen. En we proberen de ellende van de wereld om ons heen niet te dichtbij ons te laten komen.
Maar Christus wil met deze nare gebeurtenis onze aandacht juist op onszelf richten. Hij wil het probleem van de mensheid bij de wortel aanpakken. Daarom stelt hij de vraag: Denken jullie dat die Galileeërs grotere zondaars waren dan alle andere Galileeërs? Christus wil ons de ogen openen voor de wortel van onze ellende. Dat is de zonde. Gelukkig vertelt Christus niet alleen wat de oorzaak van onze ellende is, maar ook wat de oplossing is. De oplossing is: tot inkeer komen.
Wat is dat? Dat je zelf erkent dat je ook zondaar bent en dat je echt redding nodig hebt. Dat is verandering in je denken. Dat is bewustwording. Als je je echt bewust bent van een groot probleem voor jezelf en je familie, je naaste en je verre naaste, dan ga je naar een oplossing zoeken.
Maar… wij willen vaak niet gewezen worden op onze fouten. Wij willen niet de oorzaak van onze ellende zien. Als iemand ons wijst op onze zonden, dan worden we misschien boos op diegene. Weet dan, dat Christus’ liefde voor ons zo groot is dat zelfs onze boze reactie op Hem, Hem er niet van weerhoudt de waarheid te vertellen.
Zullen we onze ziekte erkennen aan Christus?
Zullen wij onze zonden aan Hem belijden?
Hij is de Geneesheer. Hij heeft het oordeel over onze zonden zelf gedragen. Christus is niet gekomen om ons te veroordelen maar om ons te redden. Hij heeft de prijs van onze zonden op het kruis betaald. Zijn offer aan het kruis is het medicijn voor onze zonden en ellende.
Beseffen we dat? Erkennen we onze gebrokenheid en zwakheid?
Willen we terugkeren tot de Heer Jezus en genezen worden?
Hij wacht op ons met de armen wijd open.
Laten we elke dag bij het kruis knielen, dan komt er verandering in ons leven en in het leven om ons heen.
Podcast: Play in new window | Download