Podcast: Play in new window | Download
Welkom bij 40 dagen hier&nu, een podcast van Verre Naasten, Lume, LPB Media en Kerkpunt.
Vandaag is het 1 maart, dag 15 van de Veertigdagentijd. De tekst voor vandaag is Jeremia 19 en deze begint met een aanklacht van God over Juda en Jeruzalem. We lezen de eerste vijf verzen:
Dit zei de HEER: ‘Koop een aarden kruik en ga met enkele oudsten van het volk en van de priesters de stad uit. Ga naar het Hinnomdal bij de Schervenpoort en verkondig daar wat Ik je zeg: 3Luister naar de woorden van de HEER, koningen van Juda en inwoners van Jeruzalem. Dit zegt de HEER van de hemelse machten, de God van Israël: Ik zal zulk onheil over deze stad brengen dat de oren van wie ervan hoort zullen tuiten. 4Want ze hebben Mij verlaten, ze hebben deze plaats geschonden en er wierook gebrand ter ere van andere goden, die zij, hun voorouders en de koningen van Juda nooit hebben gekend. Ze hebben deze plaats doen druipen van onschuldig bloed 5en er offerplaatsen gebouwd om hun kinderen als offer voor Baäl te verbranden.
En dan nog vers 10 en 11:
Sla in aanwezigheid van de mannen die je vergezellen de kruik stuk 11en zeg tegen hen: Dit zegt de HEER van de hemelse machten: Ik zal dit volk en deze stad stukslaan zoals iemand een kruik aan stukken slaat – onherstelbaar. Omdat er nergens anders plaats meer is, zullen ze hun doden zelfs in Tofet begraven.
Wat heeft deze tekst ons vandaag te zeggen, vraagt Dion zich af.
In Jeremia 19 lezen we een opdracht aan Jeremia. Hij moet de oudsten van het volk en de priesters meenemen om hen woorden van God te laten horen en zien. En niet zomaar: het volk Israël is ontrouw. Ontrouw aan hun eigen God. Ze brengen offers aan andere goden. Ze offeren kinderen in het Hinnomdal. Ze laten het bloed van hun eigen kinderen vloeien voor Baäl.
Het dal is een duistere plek, vol afgoderij en bloedvergieten. En daar neemt Jeremia de oudsten van het volk mee naartoe. Jeremia heeft een kruik bij zich en slaat die kapot, als een krachtig beeld van hoe God de plannen van het volk stukslaat. ‘Ik zal dit volk en deze stad stukslaan zoals iemand een kruik aan stukken slaat – onherstelbaar.’
Het volk trekt steeds maar weer zijn eigen plan. Luistert niet naar God, maar volgt zijn eigen goden. En het volk is hardnekkig. De Heer is duidelijk: ‘Ik breng al het onheil dat ik heb aangekondigd, want de inwoners weigeren hardnekkig naar mijn waarschuwingen te luisteren’. Geen gemakkelijke boodschap voor Jeremia om over te brengen. Maar het beeld zal hem daarbij vast helpen. Het maakt de boosheid van God, de teleurstelling van God om de ontrouw van Zijn volk, tastbaar en zichtbaar.
Wat zegt deze tekst over ons leven? Misschien is ons leven wel net als die kruik. We zijn kwetsbaar en breekbaar. Ook onze pogingen om trouw te zijn aan God zijn breekbaar. Ik weet niet hoe jij dat beleeft, maar ik baal regelmatig flink van mijn eigen tekortschieten. Van hoe ik aan de ene kant heel graag Hem wil volgen, God wil laten regeren over mijn leven. En hoe ik aan de andere kant toch steeds op mijn eigen inzicht vertrouw, Hem niet betrek bij mijn leven, Hem op afstand laat staan. Er is gebrokenheid door mijn eigen zonde.
Dat herken je vast in je eigen leven. Misschien is er ook wel iets dat een kras op je ziel heeft achtergelaten. Iets waardoor je gebroken bent. Letterlijke of figuurlijke littekens, die er altijd blijven zitten. Altijd blijf je de breuklijnen zien. Zo zijn we ook zelf een gebroken kruik.
Maar, kan wat gebroken is niet meer hersteld worden?
In Japan is er een speciale naam voor het repareren van gebroken keramiek: kintsugi. Dat doen ze daar al eeuwen met een speciale lak, die dan vermengd wordt met goud of zilver. Daardoor vallen de breuklijnen extra op. Het is zelfs zo dat men daar zegt: de sporen van breuk en herstel dragen bij aan de schoonheid van een voorwerp. Iets dat gebroken en gelijmd is, is mooier dan iets dat onbreekbaar en puntgaaf is.
Als ik denk aan iets of iemand die gebroken is, dan zie ik Jezus voor me. Zijn lichaam, gebroken. De littekens in Zijn handen en voeten. Bij Jeremia breekt de kruik als teken van Gods teleurstelling en boosheid. Jezus, Zoon van God, wordt zelf gebroken om Gods ultieme liefde en trouw voor de mens te laten zien. Onze ontrouw staat Zijn trouw niet in de weg.
God lijmt wat gebroken is. De sporen van breuk en herstel dragen bij aan de schoonheid. Onze God die breekt voor ons. Onze God, die ons wil lijmen. Die ons wil herstellen, ook als onze breuklijnen daardoor extra opvallen.
Bid je mee?
Breek mij Heer. Laat mij zien waar ik U ontrouw ben.
En lijm mijn brokstukken. Want in mijn zwakheid bent U sterk.