Een nieuwe dag!
We zijn natuurlijk benieuwd naar hoe je de podcast hebt ervaren. Laat het ons even weten via de button hieronder. Jouw input nemen we mee in de podcast van volgend jaar!
We zijn natuurlijk benieuwd naar hoe je de podcast hebt ervaren. Laat het ons even weten via de button hieronder. Jouw input nemen we mee in de podcast van volgend jaar!
Vandaag is het tweede paasdag. Vandaag sluiten we de podcast Hier & nu af met een laatste overdenking, een oproep van Nadia, verbonden aan Lume, om met mensen die je juist vandaag bezoekt, spreekt, of met wie je iets onderneemt, ook tijd te nemen om iets over je geloof in Jezus te delen.
Diezelfde dag, de dag van de opstanding, lopen twee leerlingen van Jezus samen naar huis. Vol van alles wat ze afgelopen dagen hebben beleefd. Somber, terneergeslagen en in verwarring.
Hun gedachten namen hen zo in beslag dat ze die mede-wandelaar niet herkenden.
Kunnen wij ook zo in beslag genomen worden door de dingen die in de wereld om ons heen gebeuren dat we het zicht op Jezus kwijt raken?
„Echt waar! De Heer is opgestaan”. Dat is in het Oosten van Europa de traditionele groet op de Paasdag, en het antwoord daarop is “Halleluja”. Meer dan in het Westen, waar het kerstfeest het grootste christelijke feest is geworden, weten ze daar dat uiteindelijk het Paasfeest is, de opstanding van onze Heer, dat alles in een ander licht zet.
De eerste dag van een nieuwe week, het was nog donker en de laatste nachtelijke duisternis lag over de graftuin. Maria was al uit de veren. Ze was gekomen om de laatste eer te bewijzen aan haar Heer, door zijn lichaam te verzorgen.
Maar… Hij was er niet meer? Een leeg graf! Hoe dan?!
“MARIA!” Die bekende stem riep haar weer tot leven!
“MEESTER!”
Zoals Jezus haar destijds uit haar doodse leven had bevrijd, gebeurt het nu opnieuw. Een nieuw begin, een nieuwe morgen!
Hoe ontroerend: twee geheime vrienden van Jezus ontfermen zich over zijn gestorven lichaam. Josef van Arimatea en Nikodemus begraven samen hun Heer en Meester. Met mirre en in linnen gewikkeld. Een echo van Kerst: het Paaslam dat geslacht is, liggend in een crypte. Een nieuw graf, waar de dood nog niet eerder was geweest.
We zien hier het Lam van God, gestorven en begraven, omringd door de doden in de graftuin, die wachten op de jongste dag.
Wie bent U? Dat vraagt Martha, betrokken bij LPB Media, zich af op deze Stille Zaterdag, dag 40 en laatste dag van de Veertigdagentijd. Wie bent U? Nu zoek ik nog naar antwoorden… Stil zijn zal ik…
Nu valt de nacht… Moet je kijken! In die drie uur van diepe duisternis is het alsof de Vader Zelf de ogen sluit voor de wangestalte die daar aan het kruis hangt. Gegeseld, bespuwt, vervloekt… Niet om aan te zien. Machteloos, krachteloos. Is dat míjn Koning?!
En tóch klinkt daar het verlossende Woord: het is volbracht! Door zijn striemen zijn wij genezen. Eeuwige vrede! Of, zoals in de geloofsbelijdenis van Nicéa verwoordt:
Hij is ook voor ons
gekruisigd onder Pontius Pilatus,
heeft geleden, is begraven
Vandaag is het vrijdag 18 april en dag 39 van de Veertigdagentijd. Derk Jan, verbonden aan Kerkpunt, kijkt naar het lijden in deze wereld door de bril van Goede Vrijdag.
Toorn (vs. 5)! Een oud woord, wat ons herinnert aan woede, boosheid en straf. In deze dagen zal de Vader zijn heilige toorn laten gaan. Maar: het is niet een blinde, allesvernietigende woede. De Gezalfde is – eerbiedig gezegd – Gods bliksemafleider.
‘Bewijs eer aan zijn zoon met een kus’ (vs. 12). Jezus ontving in de olijfgaard inderdaad een kus. Maar die kus van Judas was een daad van verraad. Wij mogen de Christus, de Zoon van de levende God, juist kussen en omhelzen, omdat we bij Hem veilig zijn. Ontzagwekkend!