Welkom bij 40 dagen hier&nu, een podcast van Verre Naasten, Lume, LPB Media en Kerkpunt.
Het is Pasen! Jezus is opgestaan! Halleluja! Jor-El deelt een verhaal uit India waarin op bijzondere wijze ook puinhopen veranderen in levende plekken waar het evangelie wordt verkondigd. We staan eerst stil bij woorden uit Jeremia 33:10 en 11 en Johannes 20 waarin het opstandingsverhaal staat opgetekend.
“Dit zegt de Heer: Jullie zeggen over dit land het het een woestenij is, dat er mens noch dier meer leeft. Maar in de steden van Juda en de straten van Jeruzalem, die nu verwoest zijn, waar mens noch dier meer leeft, zullen vreugdezangen klinken …” (Jer. 33:10-11).
Wat een mooie belofte! Op een dag zal er weer feest zijn en gezongen worden in het land. God belooft herstel, maar niet dat alleen, Hij belooft ook feest en vrolijke muziek.
Bij de opstanding van Jezus wordt deze belofte op ultieme wijze werkelijkheid.
In Johannes 20 lezen we over het opstandingsverhaal. Dit verhaal begint bij Maria. Zij was één van de laatsten die bij het kruis stonden en één van de eersten bij het graf van Jezus op de dag van Zijn opstanding. Tot haar verbazing stond het graf open en was het leeg! Dat haar Heer en Meester op gruwelijke wijze vernederd en vermoord werd was al erg genoeg, maar dit ging te ver. Nu hebben ze ook nog het lichaam van Jezus uit het graf gestolen en Hem de eer ontnomen van een fatsoenlijke begraafplek. Ze was helemaal van streek, hoe zou ze nog haar laatste eer kunnen bewijzen? Het lichaam is weg en ze weet niet waar het ligt. Haar proces van rouw en verwerking verandert opeens in paniek. Zelfs haar laatste afscheid wordt haar ontnomen. En juist op dat moment komt Jezus haar tegemoet. Nee, het is geen dag van rouw en verdriet, maar van vreugde en feest. Gods belofte is uitgekomen! Er zal weer muziek en gezang en feest zijn, niet alleen voor Israël, maar voor de hele wereld! De Heer is opgestaan! Halleluja!
Niet zo lang terug reisde ik af naar India en daar sprak ik een dominee. Hij vertelde dat zo’n 20 jaar terug zijn kerk met de grond gelijk werd gemaakt, door de overheid. Op een zondagmorgen kreeg hij bericht dat bulldozers bezig waren op het terrein van de kerk. Hij haastte zich ernaartoe en zag alleen de helft van het kerkgebouw nog staan, terwijl de bulldozers bezig waren met het resterend gedeelte. Met tranen in de ogen moesten hij en zijn gemeenteleden toezien hoe alles vernietigd werd. Opeens rende hij voor de bulldozer en ging ervoor liggen. Samen met hem ook vele broeders en zusters. Hij huilde en schreeuwde dat zij moesten stoppen. Intussen kreeg dit veel aandacht van het publiek en uiteindelijk waren de grootste nieuwszenders op locatie. De omstanders, ongelovigen waren het, begonnen de bulldozerchauffeurs uit hun cabine te trekken. Nee, schreeuwden ze, dit moet ophouden. Intussen, live op tv, zag men hoe de dominee, in zijn gescheurde en vieze pak, langzaam begon te klauteren op de puinhopen van zijn kerk. Daar stond hij enkele minuten met gebogen hoofd. Terwijl alle camera’s op hem gericht waren en iedereen in de spanning van dat moment toekeek, begon hij te spreken. Hij vertelde dat hetzelfde was gebeurd met Jezus. ‘Precies zoals de bulldozers alles hebben vernietigd, hebben ze met Jezus gedaan. En Jezus zei, “vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.” En vandaag zeg ik, ik vergeef jullie.’ ‘Maar dat is niet het einde van het verhaal,’ ging de dominee verder, ‘want Jezus is uit de dood opgestaan. En ook dit gebouw zal een keer herrijzen uit de puinhoop!’
En ja, dat gebeurde ook. Hij kreeg het gebouw terug van de overheid en ook méér land om kerken te bouwen. Wat een mooie bemoediging!
‘Hoop’, dat vieren wij vandaag! Er is hoop, in een wereld vol van wanhoop. Deze hoop gaat met ons mee, Jezus!, deze hoop leeft in ons! En wat moet jij en u doen? Deel die hoop die in je is!
Podcast: Play in new window | Download